Według ustawy o gospodarce nieruchomościami z dnia 21 sierpnia 1997 r. (tekst ujednolicony). Dziennik Ustaw z 2010 r. Nr 102, poz. 651 w razie niedotrzymania terminów zagospodarowania gruntu w użytkowaniu wieczystym, właściwy organ może nałożyć dodatkowe opłaty roczne. Wysokość dodatkowej opłaty rocznej wynosi 10% wartości gruntu określonej na dzień ustalenia opłaty za pierwszy rok. Za każdy następny rok opłata podlega zwiększeniu o dalsze 10% tej wartości.
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 10.8.2012 r. (I OSK 1096/11) oddalił skargę kasacyjną firmy remontowo-budowlanej, na którą prezydent miasta nałożył obowiązek zapłaty rocznej opłaty dodatkowej w wysokości ponad 63 tys. zł z w związku z niezagospodarowaniem nieruchomości, którą firma dostała od Skarbu Państwa w użytkowanie wieczyste.
Firma zarzucała prezydentowi brak zasadności przy nałożeniu opłaty, twierdząc, że w umowie użytkowania wieczystego nie został określony żaden cel ani forma zagospodarowania terenu. Dodatkowym argumentem był fakt, że niewywiązanie się przez firmę z obowiązku zabudowy użytkowanego terenu nie było możliwe ze względu na brak możliwości dojazdu do niego. Gmina nie zbudowała takiej drogi, którą możliwe byłoby poruszanie się ciężkim sprzętem budowlanym, a budowa takich dróg jest jednym z ustawowych zadań własnych gminy.
NSA nie zgodził się z tymi argumentami. Jego zdaniem spółka, która uzyskała prawo użytkowania wieczystego gruntu należącego do Skarbu Państwa, nie może przez dłuższy czas nie zagospodarowywać nieruchomości ani też nie podejmować żadnych działań w tym celu. W konsekwencji sąd uznał, że prezydent miasta podjął właściwe działania, mające na celu wyegzekwowanie warunków umowy, uzasadniając przy tym, że spółka świadomie uzyskała grunt w użytkowanie wieczyste w stanie bez drogi. Dodatkowo w umowie użytkowania nie zostały nałożone na gminę żadne zobowiązania związane z budową drogi. Sąd orzekł, że powoływanie się przez firmę na zadania własne gminy, nie ma zatem w tej sprawie znaczenia.