Po pierwsze, jakiego rodzaju błędy pojawiają się najczęściej w czynnościach notarialnych, po drugie, jak przedstawiają się sankcje wadliwych czynności prawnych i w jaki sposób następuje sanacja wadliwej czynności prawnej oraz po trzecie, jaka jest odpowiedzialność osób, które dopuściły się zaniedbań, ze szczególnym uwzględnieniem odpowiedzialności notariusza.
Błędy przy zawieraniu umów zdarzają się nawet profesjonalistom. W przypadku czynności dokonywanych z udziałem jednostek samorządu terytorialnego od momentu podjęcia pierwszych decyzji, uchwał czy zarządzeń przez powołany do tego organ, do chwili podpisania umowy potrafi minąć kilka miesięcy, jeżeli nie lat. W międzyczasie liczba dokumentów systematycznie rośnie, przez co rośnie także ryzyko wystąpienia błędu.
Analizując rangę popełnionego błędu możemy wyróżnić drobne błędy należące najczęściej do kategorii błędów rachunkowych, pisarskich, niedokładności czy też zwykłych omyłek, których wspólną cechą jest oczywistość, czyli innymi słowy brak przymiotu doniosłości (np. podanie w umowie mylnego numeru działek, bądź złej ich powierzchni, wskazanie błędnej sumy powierzchni lokalu i pomieszczenia przynależnego czy też przestawienie liter w użytym słowie – tzw. czeski błąd, a także innego rodzaju literówki).
Drugą grupę błędów, wyróżnianych w oparciu o kryterium rangi/charakteru pomyłki, stanowią błędy nienoszące znamiona oczywistości. Chodzi zatem o wszelkie przypadki, kiedy jedna bądź obie strony tkwiły w przeświadczeniu słuszności mylnych postanowień umowy czy też inaczej ujmując posiadały niezgodne z rzeczywistością wyobrażenie co do dokonywanej czynności prawnej. Mylne przeświadczenie stron może dotyczyć zarówno stanu faktycznego, jak i prawnego danej czynności oraz może pojawić się zarówno w oświadczeniu woli, jak i oświadczeniu wiedzy danej osoby. Tego rodzaju błędy, w odróżnieniu od wskazanej powyżej kategorii szeroko rozumianych omyłek, nazywane są w doktrynie prawa cywilnego błędami sensu stricto (np. złe oznaczenie przedmiotu sprzedaży: w miejsce działki X, jako właściwego przedmiotu umowy, w protokole rokowań wskazana została sąsiednia działka Y ze wszystkimi odnoszącymi się do niej danymi, jak położenie, powierzchnia, numer księgi wieczystej). Błąd w opisywanym ujęciu musi być doniosły, istotny, co oznacza, że uczestnik czynności prawnej (jak i każda inna osoba), gdyby nie działał pod wpływem błędu, oceniając sytuację rozsądnie, złożyłby oświadczenia woli innej treści.
Zobacz więcej-> WSPÓLNOTA ORG.PL