2 sierpnia weszło w życie rozporządzenie Rady Ministrów z 29 czerwca 2005 r. (Dz. U. nr 131, poz. 1092), określające sposób przeprowadzania powszechnej taksacji nieruchomości. Jest to już drugie rozporządzenie regulujące tę materię. Pierwsze zostało wydane i weszło w życie w 2001 r., trzy lata po unormowaniu prawnych podstaw taksacji w ustawie z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Nowe rozporządzenie wydano po zmianie upoważnienia ustawowego, zawartego w art. 173 ustawy o gospodarce nieruchomościami.
Ppodstawą do ustalenia wysokości podatku od nieruchomości jest zasadniczo powierzchnia gruntów i budynków oraz sposób ich wykorzystania. W przyszłości ma nią być wartość katastralna nieruchomości.
Rozporządzenie określa przede wszystkim zadania organu, który ma prowadzić kataster oraz rzeczoznawców majątkowych, którzy powszechną taksację będą przeprowadzać.
Jednostką taksacyjną objętą wyceną będzie działka gruntu, lub jej część, jeśli ma inne przeznaczenie niż jej pozostała cześć oraz budynek, lokal w budynku wielomieszkaniowym, a także inne urządzenia trwale z gruntem związane.
Wartość katastralna będzie ustalana na podstawie oszacowania nieruchomości reprezentatywnych dla poszczególnych rodzajów nieruchomości, wyodrębnionych ze względu na podobne czynniki wpływające na wartość rynkową.
Czynniki wpływające na wartość katastralną gruntu to przede wszystkim: położenie, przeznaczenie w planie miejscowym, a gdy go nie ma – sposób użytkowania, wyposażenie w urządzenia infrastruktury technicznej, stan zagospodarowania, klasa gruntu.
O wartości budynków i lokali zaś będzie decydowało: położenie, rodzaj budynku czy lokalu, sposób użytkowania (np. mieszkalny), wyposażenie i instalacje wewnętrzne oraz stopień zużycia.
Ustalenie wartości katastralnej będzie miało formę decyzji administracyjnej, od której będzie się można odwołać, a potem wnieść skargę do sądu administracyjnego