Słowniczek

• Dom rodzinny Dom rodzinnychoć każdy podobny to inny. Zna on smutki i radości, domowników oraz gości. Dom historię swoją ma. Pokolenia wszystkie zna. Żył tu dziadek oraz babka, no i dzieci ich gromadka. Tu rodzice zamieszkalii na dzieci swe czekali. Urodziłem się tu ja, no i bracia moi dwaj. Pierwsze kroki tu stawiałem. Pierwszy wierszyk powiedziałem. Każde słowo ten dom słyszy, krzyki, wrzaski, trochę ciszy. Łzy me mama tu ocierai dla gości drzwi otwiera. Zna tradycje oraz święta, każdy dobrze je pamięta. Tata wiezie nas do szkoły, taki dumny i wesoły. Tu rodzinę fajną mam. Dom wspaniały, mówię wam. Znów zjechała się rodzinka, no i w domu jest gościnka. Moja babcia dziś baluje. Urodziny swe świętuje. Babcia krzyczy: - Ty łobuzie! Ze zdumienia otwieram buzię. Mama głową tylko kręci. Zapisuje coś w pamięci, no bo tata zaraz wróci i znów śpiewkę swą zanuci. - A co w szkole? A co w domu? I dostanie się, lecz komu? A dom pisze i notuje. Pokolenia porównuje. Kiedy wreszcie dorośniemyi w różne strony rozejdziemy, będzie w domu błoga cisza. Z dziury wyjdzie sobie myszka. Dom zatęskni za hałasemi pomyśli sobie czasem: - Kiedy wreszcie ktoś przybędziei harmider znowu będzie?autor; Marcin Chomontowski, kl. III SzkoŁy Podstawowej w Wygodzie, woj podlaskie Laureat I miejsca w kategorii - wiersz